نت و تبلچر آهنگ خوب بد زشت برای دوئت گیتار و گیتار بیس

نت و تبلچر آهنگ خوب بد زشت برای دوئت گیتار و گیتار بیس

آهنگساز : انیو موریکونه

تنظیم کننده :علی رضا یزدانی

تنظیم شده برای گیتار

اِنیو موریکونه (به ایتالیایی: Ennio Morricone) تلفظ ایتالیایی: [ɛnnjo morriˈko:neˈ] (متولد ۱۰ نوامبر سال ۱۹۲۸) آهنگساز، تنظیم‌کننده و رهبر ارکستر ایتالیایی است.

موریکونه در خانواده‌ای اهل موسیقی و در محله‌ای از رم به نام «تِراستوِره»متولد گشت. او فرزند نخست ماریو موریکونه و لیبرا ریدولفی بود. موسیقی را با نواختن ترومپت آغاز کرد. شاید حضور قابل توجه ترومپت در آثار او خبر از علاقه‌اش به این ساز از همان دوران فراگیری موسیقی می‌دهد. استعداد و توانایی وی در یادگیری موسیقی از همان سال‌های نخستین خانواده او را به ادامه تحصیلاتش دلگرم می‌کند. مجله تایم در مصاحبه‌ای با او در سال ۱۹۸۷ می‌نویسد: «پدر انیو خود نوازنده ترومپت بود. او در زمینه موسیقی جاز، اپرا و ضبط موسیقی برای فیلم ساز می‌نواخت و فرزندش انیو از شش سالگی آغاز به نوشتن موسیقی کرد». تقریباً دو سال بعد زمانی‌که او هشت ساله بود به مدرسهٔ ابتدایی «یحیی تعمیددهنده» در رم رفت. آنجا بود که او با سرجو لئونه هم‌مدرسه‌ای شد. کارگردانی که سال‌ها بعد همکاری با او سرآغاز شهرت و موفقیت برای هر دویشان گشت

آکادمی سانتاسیسیلیا، کنسرواتواری که موریکونه در آن موسیقی را فراگرفت.

انیو از همان کودکی به سرعت توانایی‌های خود را در موسیقی گسترش داد. او دوازده ساله بود که والدینش او را به کنسرواتواری در رم فرستادند. این آکادمی که از مراکز معروف تعلیم موسیقی در رم بود، «آکادمی سانتاسیسیلیا» نام داشت. هنرمندانی چون دانیل بارنبویم و نینو روتا تربیت‌شده این آکادمی بوده‌اند. آنجا موریکونه زیر نظر «آمبرتو سمپرونی» به آموخته‌هایش در نوازندگی ترومپت افزود. همان روزها مدرس هارمونی او، «روبرتو کاگیانو»،[پ ۶] پیشنهاد می‌کند که او آموختن آهنگسازی را نیز آغاز کند. خیلی زود موریکونه با «کارلو گاروفالو»«آلفردو دنینو»و «آنتونیو فردیناندی» مبانی آهنگسازی را فرا گرفت

موریکونه برای تکمیل آموخته‌هایش در آهنگسازی شاگرد گوفردو پتراسی شد. موریکونه قطعه‌ای از ساخته‌هایش را نیز به وی تقدیم کرده است. پتراسی که از نامداران موسیقی ایتالیا در سده بیستم است خود از فارغ‌التحصیلان آکادمی سانتاسیسیلیا بود. هفت کنسرتوی او برای ارکستر بسیار معروف است. پتراسی طی دهه‌های ۱۹۴۰ تا ۱۹۶۰ چند موسیقی فیلم هم تصنیف کرد.

موریکونه سرانجام در ۱۹۴۶ موفق به دریافت دیپلم از آکادمی سانتاسیسیلیا شد و فارغ‌التحصیل گردید. بی‌شک مهم‌ترین عامل در اشتیاق او به تحصیل و کار جدی موسیقی را جز عشق نمی‌توان دانست؛ همان‌طور که خود گفته است: «معتقدم هر کسی برای ایجاد خلاقیت حرفه خود قطعاً به عاملی متکی است. از زمانی که فهمیدم به موسیقی علاقه‌مند هستم به آثار هنرمندانی مانند باخ، استراوینسکی و… عشق می‌ورزیدم. این آهنگسازان در زندگی من نفوذ کردند و به عبارتی می‌توان گفت مانند اعضای خانواده‌ام بودند».

موریکونه در برهه نوشتن پارتیتور یک مشت دلار همکاری بلند مدتی را با دوست دوران کودکیش الساندرو الساندورینی آغاز می‌کرد. الساندورینی در بسیاری از آثار او ماهرانه سوت می‌زد و گیتار می‌نواخت و با آنسامبل «کانتوری مدرنی» که خودش پایه‌گذار آن بود، به همکاری با آهنگساز پرداخت. کانتونی مدرنی دسته‌ای از خوانندگان کر زن بودند که موریکونه تکخوان سوپرانوی آن «اِدا دل‌اورسو» را می‌ستود و از آن به صدایی شگفت‌انگیز در آثارش یاد می‌کرد.